Eerste week in Quirindi

Ik ben alweer ruim anderhalve week in Quirindi, op de farm van Katie (25) en Matt (30). Hoogtijd voor weer een update dus!

Woensdag 15 oktober ben ik hier in Quirindi aangekomen, na een 5 uur durende treinreis vanuit (een behoorlijk regenachtig) Sydney. Quirindi ligt in een streek die gezien word als het op twee na grootste paardendistrict van de wereld. Een plek waar ik me dus waarschijnlijk wel op mijn gemak ga voelen!
Maar ik vond het dood spannend..! Ik zou in huis komen bij een jong stel die ik helemaal niet ken, Katie kwam over de mail erg aardig over, maar verder weet je het ook niet.. En hoe zouden de gesprekken in het engels gaan? Katie en Matt spreken geen enkel woord nederlands..
Op het station van Quirindi werd ik opgewacht door Katie, die me met een knuffel verwelkomde! Moet zeggen dat dat gelijk wel wat spanning weg nam! En toch zat ik stiekem best een beetje te shaken in de auto op weg naar de farm.

Op de farm aangekomen, worden we enthousiast onthaald door 7 honden (2 jackrussels, 3 middelgrote vuilnisbakkenras werk-/jachthonden, 1 pitbull kruising en een deense dog!) en word ik voorgesteld aan Matt. Matt is iets gereserveerder dan Katie, maar ook erg vriendelijk.
Ik krijg van Katie een rondleiding over de farm en krijg ik haar paarden natuurlijk te zien (10 stuks, dus je kunt er ook niet omheen..). Ik krijg het huis te zien met mijn eigen slaapkamer met 2 persoons bed (wat een verademing na het slapen in een 4 persoonskamer met stapelbedden!) en woonkamer. Badkamer/toilet deel ik met Katie en Matt.
Hierna gaan we meteen aan het werk. Paddocks mesten en paardjes voeren. Even omschakelen na de week in Sydney hoor!
En ’s avonds natuurlijk de bbq aan!

Volgende dag op tijd beginnen met de paardjes hun ontbijt voeren. Gevolgd door zelf ontbijten.
Katie vraagt of ik al vegemite op heb. Nee.. Had ik nog nooit op. Ontbijt bestaat dus uit Toast met vegemite.
BAH!!!! Echt waar! Dat al die Australiërs dit lekker vinden snap ik dus écht niks van! Ik kreeg met moeite een hap weg. Katie vond dit natuurlijk erg grappig. Gelukkig had ze hier al op gerekend en at zij mijn toast met vegemite op en had ik lekker toast met pindakaas :D!

Ontbijtje achter de kiezen, paddocks weer uitgemest en dan is tijd voor mijn eerste rit hier de heuvels in! Begin is rustig, heerlijk geen auto’s waar je voor moet uitkijken, wat een rust! Tot we daadwerkelijk de heuvel op gaan rijden. Dit ziet er toch we enigszins angstaanjagend uit! Een behoorlijk steile helling met losse stukken steen.. Niet bepaald een weggetje waar wij Hollanders met onze paarden zouden gaan rijden! Gelukkig zijn Katie haar paarden dit gewend, laat ze gewoon zelf lopen en we komen veilig boven! Eenmaal boven (en onderweg de eerste in het wild levende kangoeroes gezien!) een uitzicht!! Geweldig hier!! Ik verwacht wel dat ik het hier even uit houd! En er zijn nog meer van dit soort heuvels (of noem het bergen, vind ik de heuvels hier namelijk ook niet misstaan) in de buurt die we te paard kunnen gaan beklimmen.
Terug gekomen op de farm paardjes verzorgd en de andere paarden getraind (waaronder met een zittend paard knuffelen, haha!) en dan is de dag alweer een heel eind voorbij.

Eigenlijk zien alle dagen er een beetje hetzelfde uit qua “werk”, dus ga ze niet allemaal beschrijven. Intussen zijn er 5 paarden bijgekomen, welke Katie moet trainen/inrijden. Het belangrijkste ik natuurlijk dat ik hier heerlijk kan genieten van de omgeving en van mijn grote hobby (voor de gene die dit niet snappen, ik doel natuurlijk op de paarden ;) )

Vrijdagavond krijg ik de buren te zien waarover Katie al verteld had in de mail, tijdens een spontaan georganiseerd pizza avondje bij Jess thuis.
Zaterdag komen ze ook spontaan bbqen bij “ons” thuis (“ze” zijn Jess en haar man Nick en Phoebe en haar vriend Ben). En zaterdagavond plannen we voor zondag een rit met aansluitend een bbq lunch, wederom bij Jess thuis.
Zijn gelukkig ook erg gezellige mensen, waar ik naar mijn idee goed tussen pas!
Moet wel zeggen dat de dagen de energie onwijs hard uit mij zuigen! Ik moet wennen aan het werken in het warme weer (temperaturen liggen rond de 30 graden en hoger!) en het de hele dag geconcentreerd zijn op wat normaal heel gewoon is voor mij (kletsen de hele dag :D ). Gelukkig gaat de engelse taal me al een heel stuk beter af, dus dat heel geconcentreerd luisteren hoeft niet meer.

Afgelopen woensdag (22 oktober, ik ben hier dan een week) gingen Katie en ik de stad Tamworth in, ook wel de capital of country music genoemd. Wat een onwijs leuk stadje!! De Mainstreet is niet heel erg groot (alles behalve een stad als Sydney zeg maar..) maar heeft alles wat je nodig hebt!
Katie neemt me onder anderen mee naar een ruitersportzaak, waar ik een paar geweldige cowboy boots van haar krijg!! Gewoon gekregen!
Ze is me erg dankbaar voor wat ik doe, dat ik haar help. Omdat ze me verder niet kan betalen (op het kost en inwoning na) wil ze me hiermee laten zien dat ze het wel echt waardeert. En dat na al na een week! Ik doe het schijnbaar goed :D

Donderdag weer een dag die extra aandacht verdiend.
Katie is met een van de jonge paarden in haar eentje een rit aan het maken, terwijl ik bezig ben met de paddocks uitmesten. Op een gegeven moment komt ze met haar paard met een noodgang terug gereden, zadelt het paard snel af, terwijl ze mij verteld wat ze net gezien heeft.
Ze reed langs een doodgereden kangoeroe (nja.. dat is hier helaas net zo normaal als de doodgereden konijnen bij ons langs de weg), waarvan ze de buidel zag bewegen. Ze is hierin gaan kijken en zag dat er een jonge, nog levende, baby kangoeroe in zat. Ze is op het paard gesprongen, naar huis gereden en onderweg zag ze op ongeveer 100meter van de kangoeroe een slang.. Nog een reden om extra snel te zijn!
We zijn in de auto gesprongen, met een tas met een grote handdoek hierin en naar de kangoeroe toe gereden. Gelukkig op tijd! Baby leefde nog en de slang was nergens te bekennen. Baby met moeite uit mams haar buidel gehaald en in de snel geïmproviseerde buidel gestopt.
Vervolg van die dag: dierenartsen bezoekjes en een hoop info opzoeken!
Nu, 3 dagen later, gaat het gelukkig erg goed met ons kleine babymeisje, die we Rico hebben genoemd (voor we wisten of het een jongen of meisje was. Rico is de (nederlandse) wereldkampioen kickboksen). Houd wel in dat we er ’s nachts 2x uit moeten om de baby eten te geven.. Maar dit hebben Katie en ik er graag voor over!

Verder afgelopen week niet heel veel bijzonders mee gemaakt (vond bovenstaande wel genoeg!). Gister (zaterdag) nog wel even wezen kajakken met Phoebe.
Nu is het zondag en ben ik lekker alleen thuis. Katie en Matt zijn naar een babyshower, anderhalf uur rijden hiervandaan. Ze blijven daar slapen en vertrouwen de farm (na anderhalve week!!) mij toe!
Het is etenstijd voor de paardjes.. Dus die ga ik nu maar voeren!

Zodra er weer bijzondere dingen gebeurt zijn komt er weer een update!