1 part done, 3 to go!

And again.. Time flies!
Het is nu 5 januari… Over 2 dagen is het alweer 3 maanden geleden dat ik in het vliegtuig stapte om mijn grote reis te gaan maken.
3 maanden! Dit houd dus in dat ik alweer een kwart van mijn reis erop heb zitten! Ik heb het nog steeds onwijs naar mijn zin hier in het heerlijk warme (of hete) Australië! Dus deze tijd die ik nu gehad heb nog 3x overdoen, moet appeltje eitje worden!!

Nadat ik mijn laatste dag met Katie en Phebe had doorgebracht op het strand met de paarden, was ik in de trein gestapt, terug naar mijn start in Sydney, waar ik weer een aantal van mijn reisgenoten zou tegen komen!
Zoals verwacht was dit écht onwijs gezellig weer!! Wat hadden we elkaar een hoop te vertellen (raar om weer constant Nederlands te praten!)!
De eerste complete dag terug in Sydney was er alleen een met een behoorlijk spannend randje.. De gijzeling van zo’n 20 mensen in een chocolade cafe op Martin Place, waar ik maar enkele straten vandaan zat in mijn hostel.. Bijna de hele dag binnen gezeten met mijn reisgenoten, wilde gaan shoppen die dag, maar bijna alle winkels waren uit voorzorg gesloten. Hele dag internet in de gaten gehouden of er meer nieuws was..
De dag wel leuk afgesloten, lekker een club in geweest (hoe dubbel ook, het leven gaat natuurlijk gewoon door.. Niemand heeft er wat aan om binnen te zitten wachten hoe dit afloopt..). Aan de gijzeling is gelukkig die nacht ook een einde gekomen, helaas hebben 2 gegijzelden deze gijzeling niet overleefd en is de gijzelnemer zelf ook om het leven gekomen.
De tweede dag in Sydney ben ik samen met Andrea (1 van de reisgenoten) terug naar Manley gegaan, waar we in de eerste dagen in Australië regelmatig zijn geweest. Hier lekker rondgelopen, beetje geshopt en ’s avonds fish and chips gekocht om dit op het strand op te eten! Heerlijk! Rond de tijd dat ze zon onder zou gaan de ferry (boot) teruggenomen naar de stad, waar we op het water de zonsondergang bij het beroemde Opera House konden bekijken. Super mooi!!
Dag 3, de woensdag, was het tijd om m’n reisgenootjes weer gedag te zeggen om mijn reis verder te gaan maken.
Voor het eerst in mijn eentje een vliegreis maken.. Een binnenlandse vlucht die 5uur zou duren (jep, zo groot is Australië!). Weer een vlucht waar we te eten bij kregen en een eigen privé tv-tje in de stoel voor me (heb Frozen gekeken :D). Wat is het toch een makkelijke en prettige manier van reizen!

En over 2 dagen ben ik dus alweer 3 weken in Perth. Een onwijs ander leven dan dat ik gehad heb in de 2 maanden op de boerderij, maar ook dit is wel even genieten!
Ik ben dus op bezoek bij “familie” die hier woont.. Ja “familie”, te ver weg om ze écht familie te kunnen noemen (de persoon die ons verwanten maakt, werd geboren in het jaar 1805). Deze mensen heb ik leren kennen dankzij mijn oom Cor, die onze hele stamboom heeft uitgeplozen.
Andrew (ook 25jaar), een soort van heeeele verre achterneef dus, heb ik afgelopen juli al in Nederland ontmoet, waar hij een week in Amsterdam was geweest voor een conferentie. Was erg gezellig en daarna ook nog behoorlijk veel contact gehad en in dat contact werd ik uitgenodigd om bij hem en zijn familie kerst te komen vieren. En aangezien je kerst met familie hoort te vieren :p, heb ik deze uitnodiging dus met beide handen aangepakt!

Zoals ik al zei, wel een heel ander leven hier in Perth dan waar ik gewend aan was geraakt op de boerderij. Van het leven op een boerderij, met weilanden, heuvels en een hoop dieren om me heen, buren waar we met de auto naartoe gingen (oke, toegegeven, ik zou hier zelf naartoe zijn gefietst of gelopen, zover woonde de buren nou ook niet weg..) naar het leven in een buitenwijk van de stad, in een gezinswoning met omheinde achtertuin (die nog steeds zeker 3x zo groot is dan de achtertuin van pap en mam in Lent) en ook daadwerkelijk weer terug in een gezin.
Gelukkig nog steeds diertjes hier (2 honden, 1 kat en een papegaai), maar niet genoeg om druk bezig te zijn de hele dag.
En dat was even afkicken! Hoe raar dat ook klinkt, ik had echt even moeite met niks doen!!

Werd wel weer met open armen ontvangen hier!
Andrew woont nog bij zijn moeder (Dorothy) en een oudere broer (Daniël). Dorothy was erg blij eens een andere vrouw in huis te hebben, na jaren samen geleefd te hebben in een gezin met alleen maar mannen (4 zoons). Dorothy (nog een echte Kokkeler) is geboren in Nederland en heeft daar gewoond tot haar derde, tot ze met haar Australische moeder en Nederlandse vader naar Australië ging verhuizen. Ergens rond haar 20e heeft ze door Europa gereisd en nog een tijd in Nederland gewoond, waardoor ze ook nog wat Nederlands kan spreken en verstaan. Hoewel ze uitkeek naar weer af en toe in het Nederlands te communiceren, hebben we dit nog niet gedaan.. het Engels gaat me intussen zo makkelijk af, dat het voor mij eigenlijk net zo makkelijk is om in het Engels te communiceren (steeds omschakelen is alleen maar lastiger!).
Maar ze kletst me de oren van het hoofd, met vooral een hoop verhalen over hoe zij Nederland ervaren heeft en de rest van de reis door Europa. Wel erg gezellig!

Zoals ik al zei, ik moest bijna letterlijk afkicken van het harde werken. Ik heb hier echt een vakantiegevoel. Slapen zolang als ik wil (al word ik wel uiterlijk om 8uur al wakker, uitslapen heb ik nooit echt gekund), heel veel luieren en lekker naar het strand regelmatig!
Eerste dagen zat ik mezelf echt een beetje in de weg.. Totdat ik besefte dat het eigenlijk helemaal geen kwaad kon om te relaxen en dat ik hier best van mocht genieten!

Andrew is hier mijn gids. Hoewel hij gek is op gamen (nu in zijn vakantie doet ie dit erg veel, en ik zit dr dan maar bij te lezen, heb intussen hier in Perth al zeker 3 boeken uitgelezen), sleept hij me overal mee naartoe. De stad zelf in geweest, met zijn vrienden naar de pub, naar de dierentuin, naar het strand.
2x naar de film geweest. Een keer met een “goldcard”, deze had hij nog liggen.. Je gaat dan naar de film, kleine zaal met onwijs goeie stoelen (die je kunt stellen hoe je het wilt, incl voetensteun!). Je besteld voor de film wat en wanneer je tijdens de film te eten en drinken wilt krijgen en dit krijg je dan op afgesproken tijd. En dit is dan geen flesje cola en een bak popcorn.. Nee het zijn tapas en coctails :D! En de film die we hierbij gekeken hebben: Horrible bosses 2, hahahaha!
2e keer naar de film was naar The Hobbit; the battle of the five armies. Dit samen met Andrews 2 oudere broers Daniël en Nick en Nick zijn vrouw Sallie. En dit keer gewoon naar de bios zoals wij het kennen (grote zaal, met beker cola en een zak maltezers :D)

Ook heeft Andrew mij meegenomen naar de klimhal om te gaan klimmen (“rock climbing”), dit doet hij namelijk als sport. En dit moest ik natuurlijk zelf ook uitproberen.
Vroeger op de middelbare school werd ik altijd gelukkig als we tijdens gym mochten klimmen, dit vond ik altijd onwijs leuk!
En zo nog steeds :D!
Aangezien ik slecht ben in stil zitten en niet sporten (wil liever niet uitproberen hoelang ik zonder sport kan.. Denk dat ik gek word!) besloten dat ik graag mee wil als Andrew gaat klimmen! En aangezien we dit minstens 2x per week doen zou het goedkoper zijn als ik een maandabonnement zou nemen ipv elke keer losse entree betalen..
Ow wacht.. Zelfs nog goedkoper om mijn eigen klimspullen aan te schaffen (klimgordel, schoenen en een zakje met kalk voor je handen) en daarbij gratis het abonnement te krijgen, dan iedere keer de spullen te huren..
En ja.. Ik ben nou eenmaal een beetje gek… Dus nu heb ik mijn eigen klimspullen :D! Ik vind het klimmen, net als 10 jaar geleden, nog steeds onwijs leuk, volgens Andrew ben ik er ook goed in.. Dus denk dat ik ga proberen dit door te pakken als ik terug in Nederland ben (en de gespierde mannen bekijken die aan het klimmen zijn, is ook geen vervelende bezigheid :P)
Trouwens, naast het klimmen gaan we ook nog een aantal keer per week hardlopen. Dus ik zit gelukkig niet vet te worden hier!

En ja… Het feit dat ik nog geen paardenverhalen hier heb verteld, zegt natuurlijk genoeg… Ik heb hier nog geen paard gezien :(.. En ja, dat mis ik! Heb dus al een manege gemaild waar ze ritten aanbieden, wat precies de mogelijkheden zijn en of ik een dagje mag komen helpen daar (jep, ik mis zelf het poepscheppen!). Nu dus wachten op antwoord!

En waarvoor ik naar Perth gekomen ben.. Kerst!
Voelde niet als kerst… Ruim 30°C is geen kerst.. Naar het strand gaan is geen kerst…
Maar dat is dus wel kerst in Australië! Er is hier maar 1 dag kerst. ’s Ochtends kwamen Nick en Sallie op bezoek, cadeautjes onder de kerstboom, deze uitgepakt. Gezellig kletsen met wat te knabbelen erbij. In de middag lunch met salades, ham en kalkoen (koud en al in plakjes gesneden, niet met een hele kalkoen op tafel dus). En daarna met Andrew naar het strand. ’s Avonds restjes van de lunch als avondeten (zoveel restjes dat we hier nog een aantal dagen van gegeten hebben!).
Wat voor ons 2e kerstdag is, wordt hier “boxingday” genoemd. Niks bijzonders, gewoon weer naar het strand, dit keer samen met Nick en Sallie (en Andrew ook weer).
Voor mijn gevoel heb ik dus niet echt kerst gehad.. Maar aangezien ik niet zo’n kerstvierder ben, vind ik dit niet zo’n probleem.

Oud&nieuw daarentegen was een ander verhaal..
Andrew en ik zijn naar Nick&Sallie gegaan. Daar gegeten en ’s avonds spelletjes gespeeld. Het was erg gezellig, flesje wijn erbij, hapjes erbij.. En kwartet spelen met Disney kaarten :P!
Maar… oud&nieuw is iets wat ik altijd met vriendinnen vier.. En ik had die dag ervoor al een beetje last van heimwee gehad (wat overigens in het algemeen reuze meevalt!) en de wijn verzwaarde mijn emoties een beetje.. Écht genieten van de gezelligheid zat er dus niet helemaal in.
Iets voor 12uur naar de top van een heuvel gelopen, waar we uitzicht hadden op de stad. Hier in Australië is het verboden om aan huis vuurwerk af te steken, ivm (bos)brand gevaar. Hier wordt dus georganiseerd vuurwerk afgestoken in de stad.
Toen het vuurwerk afgelopen was en we terug liepen naar het huis van Nick&Sallie, ging mijn telefoon!
(vriendin)Sanne!! AAAAHW! Dat was fijn, die even te horen!
Even gekletst, ze vertelde me dat ze me erg mist en moest daar zelfs even van huilen (Sorry als ik dit niet mocht vertellen San..). Ik zelf met moeite mijn tranen ingehouden.. Huilen met mensen om mij heen die ik niet écht goed ken vind ik niet echt prettig..
Terug bij Nick&Sallie zijn Andrew en ik meteen doorgegaan naar huis.
En in bed… Heb ik toch wel even gehuild…

Want hoe onwijs ik het hier ook naar mijn zin heb en het échte heimwee over het algemeen écht meevalt, zijn er zoooo ontzettend veel dingen die ik wil delen met iedereen waar ik om geef thuis!
En delen via facebook of whatsapp is niet hetzelfde als het échte delen in real life!
Als je thuis bent lijkt het zo normaal, dat je mensen om je heen hebt die je écht kent, waar je écht van houd, waar je vaak al genoeg hebt aan 1 blik om elkaar te begrijpen.. Maar dit is niet zo normaal!
De momenten dat dit zo tot mij doordringt, laat mij beseffen dat ik onwijs moet genieten van mijn jaar hier in Australië, dat ik hier zeker nog vaak terug wil komen, maar dat thuis toch écht in Nederland is! Ik heb geen idee wat de andere 3 kwart van deze reis mij gaat brengen, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat dit voldoende zou kunnen zijn om thuis achter me te laten en me voorgoed in Australië te vestigen.
Dus voor de mensen die bang zijn dat ik niet meer terug kom..
Ik weet voor 99,9% zeker dat ik weer terug naar huis kom!

Dit lijkt mij een goeie om dit verhaal mee af te sluiten :)!
Ik blijf zeker nog tot begin februari in Perth, zodra ik weer voldoende te vertellen heb, zal ik jullie weer updaten!