My life like McLeods Daughters!

Bijna 4 weken geleden alweer dat ik een stukje heb geschreven. 4 weken waarin ik veel en verschillende dingen heb gedaan!

De zaterdagmiddag, nadat ik de ochtend in de trein van Sydney naar Quirindi had doorgebracht, was onwijs gezellig!
Ik werd door Katie en Matt opgepikt op het station in Quirindi. Ik had verwacht dat de nieuwe backpacker, die een kleine maand later was aangekomen nadat ik vertrokken was, met hun mee zou zijn gekomen. Maar zij was schijnbaar een halve week daarvoor vertrokken.
We zijn meteen doorgereden naar een groot meer een eindje verderop, waar de buren en vrienden waren met Phebe’s en Bens speedboot, om daar de rest van de dag door te brengen.
Ik werd door iedereen weer met open armen ontvangen. Ze waren blij om me weer te zien en ik natuurlijk net zo blij om hun allemaal weer te zien! Voelde een beetje als thuiskomen!
Onwijs veel lol gehad, met 3 opblaasbare “biscuits” (grote, ronde, drijvende dingen) achter de speedboot keihard over het water gesjeesd en natuurlijk de grootste lol als een van ons van de biscuits afgeslingerd werd in een bocht en in het water belande. De mannen hadden nog grotere lol, die waren natuurlijk aan het proberen om elkaar het water in te krijgen, sprongen op elkaars biscuits.. Of gewoon op elkaar, haha!
’s Avonds heerlijk gebarbecued op het strand, biertje erbij en genieten van de gezelligheid en het goeie weer!
Aan het eind van de dag was ik kapot.. lange reis gehad en veel energie verbruikt op het water! Dus eenmaal “thuis” aangekomen, op tijd mijn bedje in gedoken.

Zo fijn om weer terug te zijn..
Weer veel te veel complimenten gehad over hoe blij ze wel niet met mij geweest waren..
De andere backpacker die ze hadden gehad na mij, een Engels meisje, was weer (erg) tegen gevallen.. Dingen als “you’re irreplaceable” werden letterlijk gezegd.. Ze nemen waarschijnlijk geen andere backpackers meer aan.
Uitkijken dat ik niet arrogant word, hahahaha!
En naast de complimentjes weer lekker aan het werk met de paardjes en op het land tussen de heuvels, is natuurlijk ook helemaal super.

Zondag ochtend de dag meteen begonnen met de paarden voeren. Eindelijk de paarden weer kunnen aanraken :D!
’s middags moest Katie met haar paarden naar een training van haar trickriding team.
Zelf heeft ze helaas een kleine 2 weken nadat ik vertrokken was een behoorlijk ernstige knieblessure opgelopen, waardoor ze niet mag rijden en natuurlijk al helemaal geen trickriding mag doen.
Ik natuurlijk mee naar de training. Gewoon om te kijken, dus lekker in korte broek!
Of ik alsjeblieft de paarden op wilde warmen voor de training..? Oke, na ruim 2 maanden kon ik niet wachten om weer op een paard te klimmen! Dus ik, in m’n korte broek (gelukkig had ik m’n boots aan) op het paard en lekker rondhobbelen! Ook erg goed om weer terug op een paardenrug te zijn! En gelukkig zijn trickriding zadels een stuk comfortabeler in korte broek dan een dressuurzadel!!!
Verder weer genoten van het kijken naar de training zelf natuurlijk!

’s Avonds mijn backpack herpakken, want de volgende ochtend zou ik naar Leconfield, de jackaroo en jillaroo school, gaan.
Ik had al de beslissing gemaakt om in ieder geval het weekend erop (na de 5 dagen school) weer terug naar Katie en Matt te gaan om daar nog een extra weekend door te brengen. En zo kon ik mooi het een en ander daar laten, zodat ik niet 5 dagen uit een overvolle backpack zou hoeven leven.

Maandag werd ik om 8uur opgepikt door Phebe. Katie en Matt zouden die dag naar de stad rijden waar Katie geopereerd zou worden aan haar knie, dus die hadden geen tijd om mij naar Tamworth te rijden. Phebe moest toevallig toch in Tamworth zijn, dus dat was mooi geregeld !
Om 9uur aangekomen in Tamworth werd ik opgepikt door een busje van Leconfield. We waren met een groep van 16 man. 4 Nederlanders (incl ikzelf), 3 Duitse, 4 Engelse, 1 Deense, 2 Amerikaanse en een getrouwd stel uit Ecuador. Leuk, zoveel mensen uit verschillende landen bij elkaar!
Een snelle stop bij de supermarkt en een tweedehands winkel (waar ik niks gekocht heb, mijn backpack was goed voorbereid op het cowgirl leven gepakt!) en door naar de plek waar we de school hadden.
Wat érg afgelegen was! AAAAAAH, geen ontvangst, geen wifi! Dat betekend 5 dagen zonder contact met de buitenwereld! Oke, misschien ben ik iets meer verslaafd aan mijn telefoon dan ik dacht..
Bedjes uitgezocht (16 man in een grote kamer met stapelbedden, ik voelde me weer net alsof ik op ponykamp was bij het Peerdenspul, waar ik vroeger heen ging!) en ons welkomstpraatje gehad, incl rondje voorstellen gehad.
Daarna paarden toegewezen gekregen. Ik had een leuke merrie (echt een Imke paard, lekker een echte arrogante merrie merrie :P), een voskleurige kruising toroughbredxQuarterhorsexAppaloosa met de naam Sheaok (waarvan ik nog steeds niet zeker ben hoe je dat nou precies uitspreekt, volgens mij sjieook)
Ons eerste lesje gehad, welke vooral gericht was aan de beginners.. Erg hard nodig, want van de 16 mensen hadden er denk ik 6 (meer) ervaring met paarden. Leuk klein ritje de heuvels in gehad en weer terug naar de boerderij. Waar we ’s avonds ons eten kregen, wat gebarbecued was boven het kampvuur, erg lekker!
Daarna heerlijk bij het kampvuur blijven zitten kletsen en de mensen leren kennen. Besloten om samen met 2 andere meiden (1 Duitse, 1 Amerikaanse) die nacht buiten in een swag (een soort van canvas matras die tegelijkertijd tent is) onder de sterrenhemel te slapen!
Want in the middle of nowhere zijn geen straatlantaarns of teveel huizen die voor lichtvervuiling zorgen, waardoor er echt een geweldige sterrenhemel te zien was!!!
Verbazingwekkend goed geslapen! Geweldig om te doen en zeker voor herhaling vatbaar!
Dinsdag rond 6uur op, want de zon kwam op.. Niet verkeerd om zo wakker te worden!

Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet precies meer weet wat we precies allemaal op welke dag gedaan hebben.
We hebben in ieder geval een volle week gehad. Veel met de paarden bezig geweest.

Zo hebben we bijna dagelijks les in Parelli horsemanship gehad. Parelli is een van de (vele) natural horsemanship disciplines. Natural horsemanship wil zeggen dat je je als mens aanpast naar het communicatie niveau van het paard. Paarden communiceren met lichaamstaal, wat wij mensen voor het grootste gedeelte natuurlijk ook doen. Wij zijn slim genoeg om de lichaamstaal van het paard te lezen, te begrijpen, hierop in te springen en te proberen onze lichaamstaal zo aan te passen dat dit voor het paard te begrijpen wordt.
Er zijn meerdere bekende disciplines in natural horsemanship, maar voor zover ik het tot nu toe gezien heb, zijn deze disciplines allemaal aan goed marketing praatje (want natuurlijk heeft elke discipline zijn eigen hulpmiddelen om lichaamstaal te kunnen verduidelijken, waar je goud geld voor neer moet leggen om het aan te schaffen)!
Ik probeer zelf de laatste jaren ook met natural horsemanship te werken, maar heb tot op heden nooit echt een discipline gevolgd. Door goed naar je paard te luisteren, heb je naar mijn idee geen één gemaakte richting nodig. Door genoeg tijd door te brengen met het kijken naar het kuddegedrag van de paarden, leer je genoeg om dit zelf om te zetten naar je eigen lichaam en hiermee te gaan communiceren.
Kan even duren voor je elkaar echt goed begrijpt, maar naar mijn idee krijg je een veel betere en rustigere samenwerking als je dit doet. Ik probeer mezelf hierin te blijven ontwikkelen!
Toch ben ik zeker niet negatief over het feit dat we deze week kennis gemaakt hebben met Parelli! Het heeft voor mij bevestigd dat dit niet de enige richting is, maar heeft zeker wel een paar goede punten waar ik weer van geleerd heb en ik dus in de toekomst zeker mee zou kunnen gaan pakken in mijn eigen trainingen van mijn toekomstige eigen paardje, hahaha!

Verder hebben we deze week veel met het vee gewerkt. Schapen drijven, koeien drijven (allebei te paard). Schapen scheren, koeien brand- en oormerken.
Daarnaast, het was een lastige beslissing of ik dit wel of niet wilde, heb ik zelfs gezien hoe een schaap geslacht werd.. Heb deze beslissing gemaakt omdat het eigenlijk een hypocriet idee is, dat ik bijna dagelijks van een lekker stukje vlees op mijn bord geniet, maar mijn ogen wil sluiten voor waar dit nou precies vandaan komt.. Niet fijn om te zien, maar ook ergens wel érg interessant! Heb alles gezien, van het afmaken, tot villen en het in stukken vlees snijden, hoe wij het op ons bord krijgen.
Ja.. En dit als ex-vegetariër…
Gelukkig had dit schaap een erg goed leven gehad op een weiland die wij qua grootte in Nederland niet eens kennen.

Omdat het natuurlijk een school genoemd wordt (we hebben aan het eind van de week ook een soort van diploma en referentie gekregen), moesten we ook minder leuke dingen leren, die er wel bij horen op het leven op de boerderij.
Schijnbaar kun je hier een flinke boete krijgen als je het onkruid op je boeren terrein niet bestrijd. Hier zijn we een kleine 2 uur mee bezig geweest. De meeste boeren met grote weides doen dit natuurlijk met een tractor en verspreiden het gif op deze manier, wij hebben het handmatig moeten doen. Met een soort van kwast aan een lange stok, moesten we het gif op ongeveer 2/3 van de stengel van het onkruid smeren.. Een erg saaie bezigheid, hahaha!
Die middag zijn we doorgegaan naar een lesje “fencing”, of te wel omheiningen zetten en repareren. Ook niet echt een interessante bezigheid, maar ach, het hoort erbij!

Naast het serieuze werk hebben we ook leuke dingen geleerd.. Of, leuk? We kregen een lesje “wip cracking”. Bij het drijven van koeien word door sommige mensen een Stockwip (stock=vee, wip=zweep) gebruikt. Dit is een dikke stok van zo’n 30cm lang met een lang, leren touw eraan (2 of 3 meter?) met aan het einde een stukje simpel (stro)touw. Door dit lange, leren touw op een bepaalde manier door de lucht te laten zwiepen, zorg je ervoor dat het stukje touw aan het einde (wat de crack word genoemd) de geluidsbarrière doorbreekt, waardoor je een onwijs harde knal krijgt. Niet de bedoeling om hier de dieren mee te slaan, maar het geluid kun je gebruiken om het vee wat je wilt drijven wat “op te jagen”.
Hier worden ook competities in gehouden. Mensen hebben er een soort van sport van gemaakt, door de wip (of 2 tegelijk) te cracken in een bepaalde volgorde, kun je complete melodieën maken!
Waarom ik zei “of, leuk?”.. Nou, dat zal ik even vertellen... Het klinkt makkelijk, een stukje leer door de lucht laten vliegen om een harde knal te veroorzaken.. Nou, dit is dus NIET makkelijk en érg pijnlijk, hahaha! Ik heb mezelf toch wel een paar blauwe plekken bezorgd door mezelf te raken! Ach, ben blauwe plekken gewend. Het was leuk om te proberen, gelukkig wordt het niet heel veel gebruikt, want ik kan het niet!

Naast het wip cracken ook les gehad in lassowerpen. Nog zo iets wat gelukkig eigenlijk niet (meer) gebruikt wordt. Ziet er cool uit op tv, van die cowboys die op een galopperend paard een op volle snelheid rennende koe proberen te vangen.
Cool genoeg om dit in een sport om te zetten (roping), maar totaal niet praktisch. Koeien zijn van nature erg relaxte wezens, als je zelf relaxt blijft, is het echt niet zo lastig om ze te laten doen wat je wilt (later meer hierover ;) ).
En ja, dit is gelukkig.. Want anders was ik een barslechte cowgirl, hahaha! Want ook van het lasso werpen bakte ik niks!

Volgens mij is dit wel zo’n beetje hoe wij onze 5daagse school doorgebracht hebben.
Mijn voornaamste reden waarom ik deze school gedaan had, was omdat ze helpen met het verkrijgen van een baan. Ik had gehoopt op een baan op een cattle station, helaas hebben ze daar niet veel contacten mee..
Ik heb tijdens de school 3 banen aangeboden gekregen.
Mijn eerste aanbod was om daar te blijven, om als staf voor de volgende schoolweken te helpen. Er is elke 2 weken een school en tussendoor help je met wat er op de boerderij moet gebeuren. Klinkt leuk, helaas erg slecht betaald. Kost en inwoning en $50 per schoolweek (dus $100 per maand..).
Mijn tweede aanbod was om te komen werken bij iemand met jonge paarden die getraind moesten worden voor “gymkhana’s” (weet niet precies wat dit zijn..). Paarden waren ingereden, moesten alleen door beleerd worden. Daarnaast wat huishoudelijk werk, werken in de tuin en hier en daar wat cattle work. Betaalde niet verkeerd.. En ik heb nee gezegd.. Waarom? Tsja.. Het klinkt leuk, mijn ding natuurlijk, jonge paarden trainen! Maarja, doe dit thuis ook.. Heb dit bij Katie ook gedaan.. Ik ben hier in Australië om nieuwe dingen te leren, niet om meer van hetzelfde te doen.
Mijn derde aanbod was meer als nanny.. Bezig met de kinderen, kinderen paardrijles geven, zelf ook de paardjes een beetje rijden, huishoudelijk werk.. Niet slecht betaald.. Maar ook hier heb ik nee tegen gezegd..
Doodeng om alles af te wijzen.. Ik heb tenslotte wel een baan nodig! Maarja, met de banen die ik aangeboden heb gekregen zou ik net zo goed naar huis kunnen gaan, om daar weer aan de slag te gaan..
Aan het eind van de week.. Geen werk dus helaas..

Al met al heb ik een onwijs leuke week gehad. Maar eerlijk? Als ik het over zou kunnen doen, had ik het niet gedaan. Hoewel ik me erg vermaakt heb, was dit niet wat ik me er van had voorgesteld, heb ik eigenlijk niet echt iets geleerd en vond ik het erg prijzig in verhouding tot wat we er voor terug kregen.
Maar ach.. Als je alles van te voren weet, hahaha!

Vrijdagavond gingen we terug naar Tamworth. Onderweg wat gegeten en ’s avonds in Tamworth wezen stappen met zo’n beetje iedereen van de school! Super leuke afsluiting. ’s Nachts overnachten in het hostel daar.

De volgende ochtend werd ik in Tamworth opgepikt door Katie en haar moeder. Katie was een beetje zielig, die was namelijk die dinsdag ervoor geopereerd aan haar knie. Om deze reden was haar moeder de hele week bij hun, om het huishouden te runnen.
Kwam goed uit dat ik nog geen baan had gevonden, want zij zou de volgende dag (zondag) naar huis gaan. Dus kon ik mooi helpen!
Ik kon weer zo lang blijven als ik wilde en intussen werk zoeken.
Die week geholpen met van alles en nog wat. Lekker paard gereden natuurlijk! Katie’s moeder was begonnen met het schilderen van de badkamer. Ze was bijna klaar, maar ik heb het uiteindelijk afgemaakt! Verder wat dingetjes in de tuin en andere dingen in huis.
En ja.. Ik ging er eindelijk aan geloven. Mijn eerste keer zelf auto rijden in Australië (want er moesten natuurlijk ook boodschappen gedaan worden)!.. In de verkeerde kant van de auto, aan de verkeerde kant van de weg, met een grote pick-up achtige auto!
En dat ging verbazingwekkend makkelijk! Hahaha!
Handig! Nu had Katie een persoonlijke chauffeur!

Intussen opzoek naar werk. Katie, de buren en nog wat vrienden hebben heel wat kennissen en contacten. Ik kreeg dus van alle kanten te horen dat ik die en die en die wel kon mailen! Heel handig, super gevoel! Ik had de juiste keuze gemaakt door nee te zeggen tegen de banen die ik aangeboden had gekregen.
Nadat ik één email verstuurd had naar een cattle station waar Jess ooit heeft gewerkt (waar ze helaas niemand nodig hadden), kreeg ik een email van een van de stallen die ik gemaild had toen ik nog in Perth zat..
Of ik nog steeds opzoek was naar werk?
JEP!
In dit geval ging het over een cutting farm. Cutting is een tak in de westernsport, waar je met koeien werkt. Wat er precies gedaan word? Ik vind het nog steeds lastig om dat goed uit te leggen..
Je wilt een koe apart hebben van de kudde en deze apart houden. Een koe is echt een kuddedier en wilt graag terug naar de kudde. Een cutting horse wordt zo getraind dat deze eigenlijk geen aanwijzingen van de ruiter nodig heeft om de koe apart te houden, deze denkt zoveel mogelijk voor zichzelf en reageert op wat de koe doet en houdt deze dan zo apart van de rest.
De stal heet JRL Stud, van Jason en Rachel Leitch. Zodra ik dit aan Katie vertelde was zij erg enthousiast. Ze kende Jason en Rachel, niet persoonlijk, maar zoals zij zei, zijn dit een van de beste cuttingtrainers van Australië.
Ook alle anderen die ik dit verteld heb (buren en vrienden van Katie en Matt) waren érg enthousiast en bijna iedereen kende ze inderdaad van naam en bevestigde dat ze een van de beste zijn.

Of te wel, ik érg enthousiast!! JEP, ik heb een baan :D!!!!!

2 maart zou ik die kant op gaan. Naar Springsure, een klein plaatsje in de buurt van Emerald in Queensland (noord-oosten). Nu uitzoeken hoe ik daar zou komen..
Ik moest eerst van Tamworth naar Brisbane en dan van Brisbane naar Emerald. Enige van Tamworth naar Brisbane dat ik kon vinden was een bustrip.. Een 10 uur durende bustrip die om half 1 ’s nachts vertrok!!!
Gelukkig had Matt gehoord dat ze reclame maakte voor een nieuwe vliegroute van Tamworth naar Brisbane.. Die opgezocht én gevonden!! Een uurtje vliegen en “maar” $50 duurder dan de bus. Van Brisbane moest ik dan doorvliegen naar Emerald.

Maar voor het zover was, was er nog een grote show op zaterdagavond (28 februari) waar het trickteam van Katie aan mee deed.
Dit was een grote productie gemaakt voor de Harley Davidson vereniging (niet een club, maar alle Harley liefhebbers van Australië). Érg gaaf gedaan!!! Super om hierbij aanwezig te zijn!
En deze avond de meervoudig Australisch kampioen wipcracking ontmoet, hahaha!
Ik heb niet veel van de show gezien, omdat ik hielp met de paarden. Maar om deze sfeer te proeven was al helemaal leuk!!

De dag erna nog een verjaardag van een van de buren gehad (die ik niet zo goed ken). Een heel varken van de barbecue was de lunch! Super lekker!
Iedereen was behoorlijk dronken die dag/avond. Ik zelf heb bijna geen alcohol op. Ik zou die dag erna naar mijn nieuwe baan gaan en wilde daar niet brak aankomen. Dus ik zag iedereen steeds meer dronken worden, terwijl ikzelf nuchter was.. Is toch altijd een beetje apart, haha! Ik ben dus ook wat eerder dan Katie en Matt naar huis gegaan (Phebe ging ook, dus die heeft me afgezet). Zodat ik op tijd naar bed kon en de volgende dag op tijd (en fris) weer op kon staan.

Maandag 2 maart was het dus zover. Op weg naar mijn eerste echte baan hier in Australië.
Om 12 uur zou mijn vlucht van Tamworth naar Brisbane vertrekken. Katie bracht me naar het vliegveld (ik kon met een gerust hart vertrekken, Katie kon weer behoorlijk lopen en mocht van de fysio vanaf die dag weer auto rijden) en bleef met mij wachten tot ik kon gaan boarden.
En daar aangekomen er achter gekomen waarom ik in eerste instantie deze vlucht niet kon vinden.. Dit was namelijk de eerste keer dat deze vlucht gevlogen werd! Ik kreeg een geschreven boarding pass, omdat het systeem nog niet goed werkte, hahaha! Ook was het geen probleem dat mijn bagage 4kg zwaarder was dan toegestaan (lucky me!) én werd ik geïnterviewd voor de krant!
Vlucht was verder gewoon prima, een jet (is weer eens wat anders dan die grotere vliegtuigen) die nog niet eens helemaal vol zat.
Aangekomen in Brisbane (om 12 uur, heb n uur gevlogen, maar tijd is stil blijven staan, hahaha!) moest ik 3 uur wachten voor mijn vlucht naar Emerald. Prima tijd om over te stappen. Tijd genoeg om bagage te halen, opnieuw in te checken en rustig te zitten voor de lunch. Ook deze vlucht was verder prima (anderhalf uur).

In emerald aangekomen (half 5) werd ik opgehaald door Jason, mijn nieuwe baas. Een rit van ruim een uur naar de farm. Tussenstop in Springsure zelf om het een en ander aan boodschappen te halen. Vanuit Springsure was het nog 50km (!!!) door naar de farm (en dat terwijl dat nog steeds Springsure is)
Op de farm werd ik opgewacht door 2 meiden. Helen, een 22 jarig Engels meisje en Emeli, een 21 jarig frans meisje. Leuke meiden!
Ik kwam in de plaats van Emeli, die de zaterdag erop zou vertrekken.
Flinke schok toen ik aankwam.. Ik had hier geen ontvangst met m’n telefoon en wifi was er ook niet! Dat betekende dus dat, zodra we tijd hadden, ik weer terug naar Springsure moest om een nieuwe simkaart van een andere profider te halen, welke wel (een beetje) ontvangst heeft hier.

Mijn werkweek zou de volgende dag beginnen. Opstaan om 5uur ’s ochtends, om om half 6 te beginnen met werken! Oei, dat is even slikken!
Paarden voeren (op de quad bike), paarden voor de training binnen halen (weer met de quad bike), deze zadelen en de eerste 6 in de stapmolen. Rond 7 uur kwamen Jason en Rachel om de paarden te trainen.
Zonder dat er gekeken werd hoe ik reed mocht ik een paard uit de stapmolen halen en die onder het zadel verder opwarmen voor de training. Niks bijzonders, gewoon een beetje ronddraven en wat cirkels rijden.
Om half 9 had ik al 5 paarden gereden!
Aan het eind van de ochtend waren de paarden getraind en ’s middags hebben we wat klusjes gedaan. ’s Avonds vroeg naar bed (8 uur, haha!)

De volgende dag weer 5uur op, paarden voeren.
Maar vandaag geen paarden trainen. Er waren die nacht zo’n 300 nieuwe koeien aangekomen (ongeveer 150 kalveren en 150 volwassen koeien), die geënt, gebrandmerkt, onthoornd en gecastreerd moesten worden. Hier moesten wij dus mee helpen.
Heftig dagje, maar dit was wat ik wilde. Niet alleen paardrijden, maar het echte farmleven leren kennen!
Ik was happy dus!

Volgende dagen bestond uit paarden trainen.

Zaterdag mijn eerste keer dat ik écht koeien ging drijven!
Jason en Rachel hebben 5000 acres (is dat hetzelfde als hectare? Geen idee..) grond. Op het grootste gedeelte daarvan is een weiland voor het vee. Ze moesten een aantal bepaalde koeien hebben (respect dat je in die kudden precies weet welke koe je moet hebben en welke niet!). Alles meenemen naar de poort zou niet handig zijn..
Wat we dus gingen doen, een groep koeien van de rest wegdrijven en zorgen dat in ieder geval de koeien die ze moesten hebben mee zouden komen (en uitgerekend een van die wilde niet mee..). onderweg naar de poort konden we dan steeds meer koeien die we niet nodig hadden achterlaten. Maar door het een kleine kudden te houden, bleven de koeien rustiger en is het drijven dus veel makkelijker.
Hier heb ik zelf voor het eerst kennis gemaakt met cutting. Want de koe die niet meewilde, moest wel mee en die moest dus geblokt worden als hij terug wilde rennen. Ik hoefde niks te doen, mijn paard deed het werk.. Ik hoefde alleen te blijven zitten :D ! Erg gaaf om te voelen!
Zonder al te veel moeite de koeien die we moesten hebben netjes meegekregen.
En stieren gevaarlijk en eng? Uhm.. Niet bepaald! Als er een aantal uit de kudde traag waren, waren het de stieren wel, hahaha!

Deze week bestond over het algemeen uit alleen maar paarden. De paardentandarts kwam om de paarden in 2 dagen te behandelen.
We begonnen deze dagen iets later, maar moesten wel langer door. Niet veel te doen deze dagen, we hoefde alleen iedere 20 minuten een nieuw paard naar de tandarts te brengen. Wat dus wel inhield dat we constant alert moesten blijven en niet écht rustig konden gaan zitten..
2 lange dagen, van ongeveer 12 uur dat we in totaal bezig zijn geweest..
Ach, hoort erbij!

Nu begint het “normale” leven weer gewoon.

En als afsluiter..

Ik heb de laatste weken het gevoel gehad dat ik naar huis wilde..
Heimwee? Dat dacht ik, ook al voelde het niet écht zo, maar wist niet wat het anders kon zijn.. Niet uitgesproken dat ik Australië misschien al achter me wilde laten, want ik wilde niet écht naar huis.

Gister avond lag ik in bed. Niet echt na te denken, lag gewoon in bed, viel bijna in slaap..
Tot ik me ineens realiseerde wáárom ik dat gevoel had!
Ik ben naar Australië gekomen om meer onafhankelijk te worden, mezelf te leren kennen..
En sinds ik in Australië ben.. Ben ik eigenlijk meer afhankelijk van anderen dan dat ik in Nederland was..
Ik kan niet even een rondje gaan fietsen/skeeleren als ik zin heb om alleen te zijn. Niet even naar de supermarkt als ik zin heb in iets lekkers. Geen spontane ideeën die ik meteen ten uitvoer kan brengen.. Niet erg! Heb hier tot nu toe nog niet bij stil gestaan..
Maar het is wel hoe het nu gaat!

Dus mijn plan voor nu:
Voor ongeveer 3 maanden werken hier op de farm (hoop dat ik dit vol kan houden. Doordat we 50km uit de bewoonde wereld wonen, heb ik niet veel sociaal contact..) en geld sparen.
Na deze 3 maanden een beetje gaan reizen. Hierbij denk ik aan de kust van Queensland, de regenwouden in het noorden en Alice Springs in de outback.
Om vervolgens naar een stad te gaan (weet nog niet welke) en opzoek te gaan naar een “normale” baan (restaurant of bar ofzo) en daar dan op kamers te gaan..

Maar uiteraard houd ik jullie op de hoogte!!

En reacties blijven natuurlijk altijd welkom!!