Mijn tijd op de cuttingfarm
Door: Imke
Blijf op de hoogte en volg Imke
08 Mei 2015 | Australië, Brisbane
Mijn excuses dat een nieuw verslag zolang op zich heeft laten wachten!
9 Weken gewerkt op JRL Stud in Springsure, Queensland. 9 Weken met veel verschillende emoties.. Gezelligheid, maar ook eenzaamheid. Genieten van mijn werk, maar ook afschuw hoe dit er af en toe aan toeging..
En wéér regelmatig gedacht: Wil ik hier nog wel blijven? Is het niet gewoon beter om naar huis te gaan?
Maar zolang het gevoel dat ik naar huis wil niet constant aanwezig is, niet voor 100% zeker, weet ik zeker dat ik er spijt van krijg als ik niet doorzet!
Dus na 9 weken op de farm, waar ik met verschillende gevoelens aan terug denk, ben ik weer met frisse moed opzoek naar mijn volgende bestemming!!!
Maar mijn tijd op de farm dus..
Mijn extreme enthousiasme over de nieuwe baan die ik voelde toen ik er net was, heeft niet heel erg lang geduurd.
Enigszins eentonig, elke dag hetzelfde (maarja, dat is natuurlijk met bijna alle banen zo). Natuurlijk blijft het werken met paarden erg leuk! Maar hier er toch ook achter gekomen dat alleen paarden voor mij niet genoeg is.
Met mijn collega Helen kon ik het goed vinden! Maar dat was in het begin eigenlijk het enige sociale contact dat ik had. Jason en Rachel waren niet bepaald het stel dat geïnteresseerd was in het persoonlijke leven van hun werknemers. Ze waren aardig tijdens het werk, maar dat was het enige contact dat we hadden.
Even naar het dorp of de stad voor wat mensen om je heen, blijft helaas lastig als je hier 3 kwartier of anderhalf uur voor moet rijden.
De eerste weken had ik hier wel echt moeite mee! Wat miste ik mijn sociale leven!
Maar gelukkig raakte ik hier aan gewend. Al bleef het gemis wel aanwezig.
Toen ik bijna 3 weken hier op de farm aan het werk was, zouden Rachel en Jason een clinic gaan geven in Mudgee (NSW) met aansluitend een show in Tamworth. Ze zouden hier 2 weken voor weg zijn. Helen zou meegaan en ik zou “thuis” moeten blijven om voor de achtergebleven dieren te zorgen.
Mennn.. Wat zag ik hier tegen op! 2 Weken alleen op de farm, in the middle of nowhere. Begon al bijna te huilen bij het idee!
Tot de zondag van te voren, 5 dagen voor we zouden vertrekken, plotseling tóch het nieuwe meisje (Kate) aan kwam, die door autopech eigenlijk pas na de show zou komen..
Betekende nu dus: Kate zou op de farm blijven en ik kon mee naar de clinic en show :D!!!!!!!
Op weg met 17 paarden in een grote truck naar de clinic in Mudgee, een reis van 2x zo’n 8 uur rijden. Overnachten halverwege de reis, op een showground.
En na 2 lange dagen in de truck aangekomen in een klein wijndorp. Waar we zouden verblijven in een geweldig groot en oud huis. Jeetje, wat was dit geweldig! Ik voelde me alsof ik in een oud kasteel zat! Samen met Helen sliep ik op een kamer welke ruim 3 meter hoog was, met een openhaard in de slaapkamer en bedden met matrassen die nog beter lagen dan mijn eigen bedje thuis (en dat wil wat zeggen, want eigen bedjes slapen toch altijd het beste!).
4 dagen in Mudgee. Hard werken, maar ook onwijs veel geleerd! Jason gaf hier dus een clinic, oftewel: een 4 daagse les in cutting aan een groep van 17 man.
Jason heeft in het verleden samen gewerkt met verschillende bekende namen in de natural horsemanship, als Buck Brannaman en Ray Hunt.
Het (wederzijdse) respect dat Jason tijdens deze clinic liet zien bij hem en zijn paarden, geweldig om te zien!
Naast het feit dat deze dagen erg leerzaam waren, werden Helen en ik ook goed in de watten gelegd. Niet alleen onze overnachtingsplek was geweldig, maar ook het eten wat ze voor ons klaar maakte, alles van ontbijt, tot lunch, tot tussendoortjes, tot diner, was super verzorgd!
Na deze 4 dagen zouden we doorrijden naar Tamworth! Voor het geval ik heimwee zou krijgen naar deze omgeving denk ik… Mijn “home away from home!”
Een 3 a 4 uur durende trip, stelde niks voor dus :D! (voor het geval het nog niet duidelijk was, mijn kijk op welke afstanden lang zijn is écht compleet veranderd.. Wekelijks Anderhalf uur rijden om fatsoenlijk boodschappen te kunnen doen is namelijk heel normaal!)
In Tamworth aangekomen, op de showground waar ik met Katie’s trickteam al een aantal keren geweest was, was de eerste prioriteit natuurlijk de paarden. Nadat deze verzorgd en wel op stal stonden werd het tijd om onze eigen slaapplek in orde te maken..
En ik wist bij voorbaat al dat ik mijn bedje in Mudgee heeeeeeel erg zou gaan missen, want onze slaapplek voor de hele week was: De truck. En iets specifieker: het gedeelte waar de paarden vervoerd worden..
Deze dus uitmesten, schoonvegen en uitspuiten.
Zodra de truck droog was, was het tijd om mijn bed klaar te leggen.. Of bed? Helaas hadden Rachel en Jason maar 1 swag, waar Helen in zou slapen.. Mijn “bed” zou dus een dik deken worden met nog een aantal lakens eroverheen en mijn slaapzak..
En de truck was zo’n 10 meter (of minder) van de koeien af geparkeerd.. En koeien maken herrie, véél herrie!
Al met al: de nachtrust was ver te zoeken..
En de volgende ochtend vroeg weer op (rond 5uur denk ik) om aan het werk te gaan. Voeren, stallen mesten, paarden zadelen en deze dan opwarmen. Dit keer geen stapmolen om ze even in te zetten, dus het hele opwarmen kwam op Helen en mij neer. Als een paard echt geshowd moest worden, moest dit opwarmen (of “loping” zoals ze dit noemen) wel voor 3 a 4 uur, voornamelijk draven..
Een hele week onwijs hard werken, vaak wel 12-14 uur per dag, slechte nachtrust.. Maar wat was ik aan het genieten!
Mensen, veel mensen, om me heen! Geweldige paarden kijken de hele dagen door en naast knappe paarden, waren en ook een heel aantal knappe cowboys om naar te kijken (die helaas te arrogant waren om een gezellig gesprek mee te voeren).
Daarnaast is Katie een keer gewoon even langs gekomen omdat ze toch in Tamworth moest zijn. En op de zondag, die wij “vrij” hadden (voeren, uitmesten en de paarden even de benen laten strekken moest natuurlijk wel gebeuren), kwamen Katie en Phebe naar Tamworth, zodat we uit eten konden gaan!
Aan het eind van de week was ik echt helemaal gesloopt, maar zeker een leuke tijd gehad!
De terugreis weer in 2 dagen gedaan.
Terug op de farm hebben we lekker 2 dagen “vrij” gehad. Écht vrij gaat helaas nooit op een farm, de dieren hebben toch hun eten nodig.
Ik zat ook teveel in de werkmodus om verder stil te blijven zitten.. Ben dus maar uitgebreid aan de poets gegaan (had namelijk het gevoel dat de badkamer al zo’n 3 jaar niet gedaan was).
Vrije dag nummer 2 wel lekker rust gepakt.
Wat wel of geen goed idee was.. Mijn lijf begon me nu namelijk te laten weten dat ik iets teveel had paardgereden de afgelopen twee weken, wat zich uitte in een knieblessure..
Mijn rechterknie gaf schreeuwende pijn op het moment dat ik die teveel wilde buigen of strekken.. Een irriterend gevoel was constant aanwezig. Hobbelend lopen, draaien in mijn slaap deed pijn. Niet goed..
Na laten kijken door een dokter? Tuurlijk niet, die zou me namelijk vertellen dat ik rust moest houden en zou moeten stoppen met paardrijden.. Dat zeggen ze allemaal namelijk, hahaha! En in deze 2 dingen ben ik nou net niet goed.
Natuurlijk wel Rachel en Jason laten weten dat het me een goed idee leek om even geen, of iig niet teveel, paard te rijden.
Een aantal dagen later toch weer op een paard gestapt voor wat koeiendrijven..
En dat was géén goed idee.. Want ik was letterlijk in tranen van de pijn! Dat was voor mij het punt dat ik écht de beslissing maakte dat ik niet de geplande 3 maanden wilde blijven. Paardrijden als werk is niks voor mij. En ik zou in die 3 maanden weer mee terug naar Tamworth gaan voor de futureties (belangrijkste show in de carrière van een westernpaard, waar het op 3 jarige leeftijd een hoop geld kan winnen) en zou ik wéér zoveel moeten paardrijden.
Iets waarvan ik weet dat ik mezelf niet van kan weerhouden op het moment dat ik wél mee zou gaan.
Rachel was niet echt blij, ik had tenslotte beloofd dat ik 3 maanden zou blijven, maar had gelukkig wel begrip voor de situatie. Ze zou proberen zo snel mogelijk vervanging voor me te zoeken.
De rest van de weken niet veel spannends beleefd. Gezelligheid met Helen en Kate, paarden verzorgen, zo min mogelijk rijden voor mij (want met de soort van proberen mijn knie rust te geven ging deze langzaam aan wel een beetje beter). Helen is helaas halverwege deze periode weggegaan. Maar gelukkig nog steeds gezellig met Kate.
Met het vertrek van Helen kreeg ik er een andere taak bij: Nanny spelen voor het 7 maanden oude zoontje van Jason en Rachel: Boyd.
Oppassen heb ik vroeger wel gedaan, maar nog nooit op een baby. Dit waren dus mijn eerste vieze poepluiers die ik moest verschonen, de fles geven, in bed leggen en weer uit bed halen.
Wéér een nieuwe ervaring voor mij.. Babies entertainen! Maar wie entertaint mij? Best leuk hoor, zo’n baby, maar hiermee wel erachter gekomen dat ik in ieder geval geen carrière wil maken als nanny.
Tijdens deze laatste weken zijn ook mijn ogen geopend.. Wat jason heeft laten zien op de clinic, die rust en dat respect..
Was thuis echt helemaal weg!
Er zijn heel wat dingen geweest waar ik mezelf voor heb proberen af te sluiten.. Niet mijn ogen sluiten, ik weet héél goed wat ik gezien heb en zal dit ook niet snel vergeten.. Maar afsluiten voor het afschuwelijke gevoel wat ik erbij kreeg moest ik wel doen om niet uit mijn slof te schieten!
Een 2 jarige, die niet snel genoeg draaide, die zijn zij tot bloedens toe werd geschopt met sporen om te proberen de reactie te krijgen die ze wilde..
Meerdere paarden waarvan de mond bloedde door te scherp bitgebruik..
Jaarlingen (1 jarige paarden, dus echt nog peuters) ingereden, zodat deze optijd klaar zouden zijn voor de futureties..
Jason, WAAROM doe je dit?! Je hebt laten zien dat je onwijs goed weet hoe belangrijk dat wederzijdse respect is! Hoe belangrijk het is om druk los te laten op het moment dat je reactie krijgt..
Ja, na 9 weken plezier, nieuwe ervaringen, “McLeods Daughters”gevoel en over het algemeen leuk werk.. Ben ik blij dat ik deze farm gedag heb kunnen zeggen. Een tijd om niet te vergeten, de positieve en negatieve gevoelens.
Ik weet nu zeker hoe ik het NIET wil, maar dat gene wat Jason op de clinic heeft laten zien, vergeet ik ook zeker niet en neem ik zeker mee in het trainen van paarden in de toekomst!
Op maandag 4 mei ben ik van Emerald naar Brisbane gevlogen. Helen is hier bij haar vriend. Dus een weekje gezelligheid en vakantie met een vriendin die ik hier ontmoet heb, is zeker welkom! Sightseeing in Brisbane!!
Woensdag 6 mei heb ik een Barista Cursus gedaan. Of te wel: een cursus waar je leert hoe je de perfecte cappuccino’s, latte macchiato’s, flat white en zelfs hot chocolate maakt. Inclusief milk art!
In de hoop dat het makkelijker is om aan werk te komen..
Het plan voor nu is namelijk om in de steden te blijven!
Ik ben een beetje klaar met het werken op farms. Er bij lopen als een schoffie, me af en toe niet eens druk maken om te douchen, bezweet en stoffig te zijn..
Ik wil weer vrouw zijn!
Druk aan het solliciteren in Adelaide en Melbourne, de échte Australische winter tegemoet.
Ik houd jullie zeker op de hoogte van mijn stadse avonturen!
-
08 Mei 2015 - 07:53
Sanne (vriendin):
Hey schatje! Wat een heftig verhaal, mooi geschreven! Ik vind het heel knap van je dat je zo streng voor jezelf bent, je bent echt een doorzetter! Soms is het leven in het buitenland even niet wat je gedacht had, maar er staat nu gewoon alweer een nieuw avontuur voor de deur! Geniet van je hoge hakken en mascara, ik denk aan je en ben super trots! Dikke kus -
08 Mei 2015 - 08:21
Lonneke:
Ha die Im! Wat een leerzame en waardevolle tijd maak jij door, zeg. Vind het ook echt mooi en ontroerend hoe jij je twijfels en alle andere emoties verwoordt en deelt met ons. Ben trots op je! Liefs, Lon -
08 Mei 2015 - 08:46
Esmee:
lieve im, wat een heerlijk en eerlijk verhaal.. Ondanks alle negatieve gevoelens heb je er toch wat positiefs van kunnen maken! Ik ben trots op je! Geniet van het stadsleven! We houden je in de gaten!! En als je terug bent, wil ik die perfecte cappuccino van jou wel proeven!!!!
Dikke kus!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley